ارزیابی چهار معیار فیزیولوژیک در گزینش واریته های گندم مقاوم به خشکی

خشکی یک عامل مهم محدود کننده تولید گیاهان زراعی در نواحی خشک و نیمه خشک است . شناسایی و فهم مکانیسم تحمل خشکی در ژنوتیپ های گندم مدت مدیدی است که هدف اصلی بهنژادگران بوده است . هدف از این تحقیق، تعیین این امر بود که آیا پتانسیل اسمزی برگ ، پتانسیل آماس برگ و دمای سایه انداز گیاهی می توانند به عنوان معیار گزینش ارقام مقاوم به خشکی مورد استفاده قرار گیرند. نه ژنوتیپ گندم نان و یک ژنوتیپ گندم ماکارونی مشخص از نظر مقاومت به خشکی در آزمایشات مزرعه ای در شرایط مطلوب و تنش رطوبتی (دیم) در سال 1376 کشت شدند. در هر آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده گردید. در هر دو شرایط کاشت ، تفاوت معنی داری از نظر پتانسیل آماس برگ ، و رابطه خطی معنی داری بین این شاخص و شاخص حساسیت به خشکی در مرحله ساقه رفتن در شرایط مطلوب رطوبتی دیده شد. ژنوتیپ ها از نظر دمای سایه انداز گیاهی در هر دو شرایط رطوبتی متفاوت بودند. رابطه خطی معنی داری بین دمای سایه انداز گیاهی و دیگر معیارها در شرایط مطلوب رطوبتی، و بین دمای سایه انداز گیاهی و پتانسیل آب اسمزی برگ در شرایط تنش رطوبتی دیده شد. نتایج نشان می دهد که استفاده از پتانسیل های آب و اسمزی برگ در شرایط تنش و دمای سایه انداز گیاهی در شرایط مطلوب رطوبتی در گزینش ژنوتیپ های مقاوم به خشکی موثر می باشد.